Madde 14 şöyle der: Kimse bize ait olan bir şeyi alamaz. Devlet mülkü korur. Ebeveynler mülklerini çocuklarına miras bırakabilir. Bu madde ayrıca şöyle der: Bir istisna vardır. Devlet, önemli durumlarda kişinin mülkünü elinden alabilir.
Madde ayrıca şöyle der: Mülkiyet bir sorumluluktur. Mülkiyet, herkesin yararına olacak şekilde kullanılmalıdır. Örneğin, bir fabrikanız varsa, insanlara iş imkânı sağlamalısınız. Onlara iyi birer maaş vermelisiniz. Çok sayıda eviniz varsa, bu evleri kiralamalısınız. Böylece başka insanların da yaşayacak yerleri olur. Çok paranız varsa, vergi ödemek zorundasınızdır. Vergilerden sağlanan parayla, devlet tüm insanlar için bir şeyler yapabilir.
Bu maddede ayrıca şöyle der: Bir istisna vardır. Devlet, önemli durumlarda kişinin mülkünü elinden alabilir. Önemli durumlar şu anlama gelir; mesela bir kişiden alınan bir şeyle, birçok insan için iyi bir şey yapılabilir. Örneğin: Önemli bir yol yapılması gerekiyorsa, devlet bir başkasına ait olan bir arsayı alabilir.
Ancak böyle durumlar nadiren gerçekleşir. Devlet ancak bununla ilgili bir kanun varsa kişinin elinden mülkünü alabilir. Kanun, böyle bir durumda devletin ne kadar ödeme yapacağını da belirtmelidir. Buna tazminat denir. Böyle bir durumda mülk sahiplerinin mahkemeye başvurma hakları vardır.